اوضاع فرهنگی و اجتماعی ری در دوره آل بویه (320-418هـ. ق)

ری یکی از شهرهای کهن ایرانی اسلامی است و دوران حاکمیت آل بویه یکی از دوره های درخشان تاریخ اسلام و ایران. آل بویه با بهره گیری از جهان نگری و مدارای وضع موجود در بطن تعالیم اسلامی موجبات رقم خوردن دوره ای شده اند که برخی از محققین با عنوان رنسانس یا انسانگرایی اسلامی از آن یاد کرده اند. عصر حکومت آنان، عصر رونق فکر و فرهنگ بود و طبیعی است که رونق حیات فرهنگی رونق نهاد مراکز علمی و کتابخانه ها را در پی داشته است. وجود وزرای دانشمندی همچون صاحب بن عباد، ابن العمید و پسرش، و سلاطین علم دوست و دانشمندپرور باعث رونق و گسترش شهر ری شد. در زمان آل بویه کتابخانه ها و مدارس مشهوری در این شهر بوجود آمد و تدریس فنون مختلف از طب و نجوم، حکمت، کلام و فقه رواج یافت. ری در روزگار آل بویه از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و تحولات فکری به اوج شکوفایی خود رسید. وجود دانشمندان بنامی چون ابن سینا، زکریای رازی و شیخ صدوق اوج شکوفایی ری را در این دوران نشان می دهد. این پژوهش در صدد بررسی اوضاع فرهنگی و اجتماعی ری در این دوره است. این تحقیق شامل 4 فصل است: فصل اول کلیات، فصل دوم جغرافیای تاریخی ری، فصل سوم آل بویه و خدمات علمی و فرهنگی آنان و فصل چهارم فرهنگ و اجتماع ری در دوره آل بویه. در پایان نتیجه گیری، و منابع و مآخذ ذکر شده است.